Ισορροπία του τρόμου

 

Θα περίμενε κανείς ότι μπροστά στον εκκωφαντικό κίνδυνο που απειλεί το ανθρώπινο γένος, η σωφροσύνη των Εθνών θα στρεφόταν στην κατεύθυνση του περιορισμού των πυρηνικών όπλων.

Ό,τι συμβαίνει είναι το ανάποδο. Με την αύξηση των εξοπλισμών ο άνθρωπος πιστεύει ότι πετυχαίνει τη μείωση του κινδύνου του πολέμου. Η μεγιστοποίηση του τρόμου, δηλαδή, οδηγεί στον μηδενισμό της απειλής.

Το σχήμα σημαίνει: όσο περισσότερους λύκους μαζέψουμε έξω από το μαντρί με τα πρόβατα, τόσο περισσότερο η όρεξή τους θα γυρίζει στη διάθεση του σκύλου που τα φυλάει.

Η ισορροπία του τρόμου, που με τόση πανουργία τη θεραπεύει η πολιτική των δυνατών και με τόση αφέλεια την υιοθετεί η ευπιστία της μάζας, αποτελεί τη σύγχρονη μετενσάρκωση της παλαιάς αρχής ότι την ασφάλεια της ειρήνης την εγγυάται ο φόβος του πολέμου. Αλλά, ούτε και την εποχή του si vis pacem, para bellum η προπαρασκευή του πολέμου φύλαξε την ειρήνη, ούτε και τη σημερινή εποχή, στον πόλεμο που θα γίνει, πρόκειται να πολεμήσουν οι Καρχηδόνιοι με τους Ρωμαίους στις Μύλες.

Αν όφειλε ο τρόμος του πολέμου να τρέψει τη λογική του ανθρώπου σε κάποια κατεύθυνση, αυτή θα ήταν η τελεσίδικη παραίτηση από τα πυρηνικά όπλα. Όλοι οι άλλοι δρόμοι οδηγούν στους κρατήρες.