Super Randonneur 2024

Αν και, από άποψη, δεν είμαι και πολύ των "τίτλων", παρόλα αυτά είναι μια χαριτωμένη και όμορφη εικόνα.

Η σειρά 200-300-400-600 χιλιόμετρα σε μπρεβε μέσα σε ένα χρόνο έχει κούραση, πόνους, πολλά ξενύχτια (αλήθεια, τι όμορφες που είναι οι νύχτες μας όταν ποδηλατουμε και είμαστε εμείς και από πάνω μας τα αστέρια στις μοναχικές και μεγάλες ώρες εκεί πριν το ξημέρωμα), αρκετή γλυκιά ταλαιπωρία και ζορικη κακουχία.

Αλήθεια, αξίζει όλο αυτό; Ποιος να απαντήσει! Και τι να πει! Για να το κάνουμε, μάλλον θα αξίζει. Άλλωστε, δεν έχουν όλα τα ερωτήματα μια και μοναδική απάντηση.

Αγαπάμε το ποδήλατο, αγαπάμε τα μπρεβε, αγαπάμε τα ταξίδια πάνω στους δύο τροχούς μας που κινούνται μόνο με τη δική μας δύναμη. Και, κυρίως αυτό, αγαπάμε τη ζωή και είμαστε ευγνώμονες για το δώρο που μας δίνει να κάνουμε τα πράγματα που μας γεμίζουν. Αυτά δεν είναι δεδομένα, υπάρχουν συνάνθρωποι μας που δεν έχουν αυτές τις ευκαιρίες. Εμείς που τις έχουμε, για όσο τις έχουμε, να τις εκτιμάμε. Και να τις ζούμε στο έπακρο γιατί είναι χρέος μας να θυμόμαστε ότι η ζωή δεν είναι αναβλητη ούτε αναστρέψιμη.

Ο στόχος για φέτος; Δεν ξέρω αν είναι το να κυνηγήσω τον τίτλο του Super Randonneur. Αν είναι να έρθει, ας έρθει. Έχω κατά νου κάποια άλλα πράγματα που ίσως απαιτούν περισσότερη προσπάθεια ακόμα και από αυτό. Ιδωμεν.

Τα λέμε στους δρόμους!