"Μεταξύ Πύλου και Σπάρτης..."

 

Το καλοκαίρι του 1995 το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας απονεμήθηκε στον ιρλανδό ποιητή Σέιμους Χήνυ. Στη λαμπερή εκδήλωση της Σουηδικής Ακαδημίας βρέθηκαν δεκάδες προσωπικότητες της τέχνης και των επιστημών προκειμένου να ζήσουν από κοντά τη μεγάλη βραδιά και να παρακολουθήσουν την τελετή. Ήταν όλοι εκεί, εκτός από τον άμεσα ενδιαφερόμενο: τον ίδιο τον Χήνυ, ο οποίος ήταν άφαντος.

Άμεσα ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια αναζήτησης του ποιητή, με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της εποχής να κάνουν υπαινιγμούς ακόμα και για το εάν είναι τελικά ζωντανός, μιας και ο ίδιος είχε εξαφανιστεί από μέρες εντελώς άξαφνα και χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν για το πού θα πάει και πού θα βρίσκεται. Πιο καθησυχαστικός και ήρεμος εμφανιζόταν ο γιος του, ο Μάικλ, ο οποίος είχε τη βεβαιότητα ότι ο πατέρας του ήταν ζωντανός και μάλιστα κατά πάσα πιθανότητα θα βρισκόταν στην Ελλάδα. Έτσι έφυγε από την Ιρλανδία και ταξίδεψε εδώ προκειμένου να τον αναζητήσει. Ήταν τόσο σίγουρος και ήξερε τόσο καλά τον πατέρα του, που, με το που έφτασε στην Αθήνα, έφυγε κατευθείαν για την Πελοπόννησο. Ήταν βέβαιος ότι ο πατέρας του ζούσε και θα τον έβρισκε εκεί.

Ο Σέιμους Χήνυ βρέθηκε, φυσικά ζωντανός, να ταξιδεύει στη νότια Πελοπόννησο. Με την κίνηση του να εξαφανιστεί και τελικά να βρεθεί εκεί, κάπου 

μεταξύ Πύλου και Σπάρτης

μετενσάρκωσε την ιστορία της αιώνιας περιπλάνησης και αναζήτησης του Οδυσσέα που πρώτος ο Όμηρος συνέλαβε πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνους.

Ο ποιητής Χήνυ, σαν άλλος Οδυσσέας, είχε φτάσει στη δική του Ιθάκη κερδίζοντας το βραβείο Νόμπελ, που είναι η Ιθάκη των ποιητών. Ο γιος του, σαν άλλος Τηλέμαχος, βέβαιος ότι ο πατέρας του ζούσε, ταξίδεψε στη νότια Πελοπόννησο σαν εκείνον τον Τηλέμαχο που, επίσης βέβαιος ότι ο πατέρας του ήταν ζωντανός, είχε ταξιδέψει στην Πύλο και μετά στη Σπάρτη για να αναζητήσει πληροφορίες για την τύχη του. Και όταν οι δυο τους συναντήθηκαν, πατέρας και γιος, Οδυσσέας και Τηλέμαχος, Σέιμους και Μάικλ, αγκαλιάστηκαν με θέρμη και πήραν τον δρόμο για το σπίτι τους.

Ο Σέιμους Χήνυ πέθανε τον Αύγουστο του 2013 στο Δουβλίνο με τα τελευταία του λόγια να τα λέει στην οικογένειά του λίγα λεπτά πριν κλείσει τα μάτια. Ήταν τα εξής:

"μη φοβάστε τίποτα"

Την ιστορία του μεγάλου αυτού ποιητή τη θυμήθηκα πριν από λίγο καιρό όταν ταξίδεψα με το ποδήλατο στη νότια Πελοπόννησο. Έβγαλα, μάλιστα, και μια φωτογραφία στο σημείο περίπου που συναντήθηκε με τον γιο του, κάπου στην Πύλο.