«Σε κάθε αρχή κρύβεται μια μαγεία
που μας προστατεύει και μας βοηθάει να ζούμε».
(Χέρμαν Έσσε)
Αυτή η μαγεία της αρχής κρύβεται σε κάθε νέα μέρα, σε κάθε ανατολή και κάθε ηλιοβασίλεμα. Και όπως κάθε ανατολή δεν μοιάζει με την προηγούμενη, έτσι και η κάθε μέρα στη ζωή του ανθρώπου δεν μοιάζει με την προηγούμενη. Είναι πάντα νέα.
Η ζωή δεν βρίσκεται στο χθες ούτε στο αύριο που είναι άγνωστο, αν θα υπάρχει. Η ζωή είναι το τώρα. Το χθες είναι απλά ανάμνηση και η σκέψη του αύριο φέρνει μαζί της ελπίδα ή φόβο. Το τώρα όμως υπάρχει και ρέει στην κοίτη του ποταμού της ζωής που παραμένει σταθερή παρά την αναγκαία φυσική μεταβολή. Για να θυμηθούμε το «μεταβάλλον αναπαύεται» του προσωκρατικού Ηράκλειτου.
Η αρχή της μαγείας που υπονοεί ο Έσσε μας καλεί στην αποδοχή του μαγικού της δημιουργίας. Και την πόρτα της ζωής στη μαγεία ανοίγει εκείνος που ξέρει να αναμένει και να δέχεται το θαύμα, το μαγευτικό, το απροϋπόθετο, όσο και αν δεν μπορεί, λόγω συμβατικών κοινωνικών συνηθειών, να το εξηγήσει.
Και στον έρωτα η μαγεία δεν κρύβεται στο χθεσινό που ξέφτισε και σταμάτησε να μαγεύει ούτε στο αύριο που σήμερα είναι ανύπαρκτο, αλλά στο σήμερα, στο τώρα και τη μαγεία του. Στο χθεσινό αρκεί να ευχαριστήσουμε για την όποια συνύπαρξη. Αν όμως ο ένας θέλει να φύγει, γιατί δεν νοιώθει πια μαγεία, να τον ευχαριστήσουμε για όσα μας χάρισε και να του ευχηθούμε να μαγευτεί εκ νέου. Στη μορφή τέτοιας αντιμετώπισης δεν υπάρχει πόνος που σε αρρωσταίνει, γιατί ο πόνος είναι άρνηση, υπάρχει μόνον λύπη που ανήκει στο κύκλο των ανθρώπινων αισθημάτων, είναι κατάφαση.
Η μαγεία βέβαια στον έρωτα χρειάζεται στην αρχή, αλλά χρειάζεται και στη διάρκεια, γιατί εκεί είναι η δυσκολία. Όσοι καταφέρνουν να διατηρούν τη μαγεία και στη διάρκεια, σίγουρα στη μαγεία της αρχής λειτούργησε το πλατωνικό «αμήχανον κάλλος».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου