Το μικρό χωριό Κλεπά στην Αιτωλοακαρνανία δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Καταμεσήμερο φτάνω εκεί και δεν βρίσκω ίχνος ζωής. Ούτε ανθρώπου μάτι ούτε πουλί πετούμενο. Ψυχή ζώσα πουθενά.
Πάνω στο δρόμο στο κέντρο του χωριού είναι που βλέπω μια μαυρομουρια. Σταματώ να βγάλω μια φωτογραφία και τότε το μάτι πέφτει στη μαρμάρινη επιγραφή στη βάση του κορμού.
Να η ζωή του χωριού, κάποτε σημεία και τέρατα συνέβησαν εκεί. Και η μαυρομουρια τα είδε και στέκει ακόμα στη θέση της διακόσια χρόνια μετά να τα διηγείται. Σαν να είναι ταγμένη από χρέος ιερό να εξιστορεί στους αιώνες των αιώνων και σε κάθε περαστικο διαβάτη τι συνέβη εκείνη τη σκληρή μέρα στο χωριό.
Τώρα απλώς ο ταξιδιώτης τα διαβάζει, στοχάζεται λίγο και τραβάει το δρόμο του. Παντού γεμάτος ιστορία αυτός ο τόπος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου