Ηλιοταξιδευτής

Στη σιωπή της στιγμής, στη μοναξιά του τόπου Χορεύουν οι σκέψεις σε μελωδία πόθου Με νούφαρα μάρτυρες στο τέλος του χρόνου Να τα, μπροστά σου, τα μυστικά του κόσμου. (Στίχοι που γράφτηκαν πρόχειρα χθες, στην όχθη αυτής της όμορφης λίμνης με τα νούφαρα, κάπου στην ανατολική πλευρά του Ζαγορίου. Θέλει δρόμο και κόπο πολύ για να φτάσει κανείς ως εκεί ποδηλατώντας. Αλλά ανταμείβεται).

Ο δρόμος του ποδηλάτου βγάζει στη χώρα της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της αυτάρκειας και σε εκπαιδεύει σε έναν τρόπο ζωής μακριά από την αστική ευκολία, όπου όλα λες και είναι φτιαγμένα για να σε οδηγήσουν στην εξάρτηση και την αδράνεια. Εκπαιδεύεις τον εαυτό σου να μην τα περιμένει έτοιμα, αλλά με τα ελάχιστα να νιώθει επαρκής, ασφαλής, ικανός και ικανοποιημένος με την αξία των απλών πραγμάτων. Τον εκπαιδεύεις, επίσης, να μην πέφτει στις άπειρες καλοστημένες παγίδες της απογοήτευσης και της εγκατάλειψης, αλλά να κερδίζει την επιβίωση και την ευτυχία του με τα δικά του χέρια - και πόδια. Μετά από όλα αυτά, εσύ παίρνεις το ποδήλατό σου και τα υπόλοιπα σε ακολουθούν φυσικά και αβίαστα. Δεν χρειάζεται να ζήσεις στο παρελθόν - αυτό πέρασε και δεν γυρίζει πίσω - ούτε στο μέλλον - αυτό δεν το ξέρεις -, αλλά αρχίζεις να ζεις το παρόν ρουφώντας τη μαγεία της στιγμής. Το μεγάλο κέρδος; Απομακρύνεσαι από την αστική παράνοια που μέρα-νύχτα ουρλιάζει στα αυτιά σου και πετά στα μούτρα σου το ...

  «Πού πας;», «γιατί το κάνεις;», «τούτη την ώρα ο κόσμος κοιμάται, δεν κάνει ποδήλατο». Τέτοιες είναι οι μεγάλες φωνές που ακούει στο μυαλό του ο ποδηλάτης εκείνος που στις 4 και 5 η ώρα το πρωί, αχάραγα ακόμα, ποδηλατεί με το ένα μάτι κλειστό, όπως κάποτε κοιμόταν ο Σωκράτης στην Ποτίδαια, για να φτάσει στον τερματισμό του. Το ερώτημα «γιατί το κάνεις;» μένει σταθερά κι αιώνια αναπάντητο. Κανείς ultra, randonneur ή απλός ταξιδευτής ποδηλάτης μεγάλων αποστάσεων δεν έδωσε ποτέ του απόκριση σε όποιον του έκανε αυτή την ερώτηση. Γιατί η ερώτηση αυτή είναι από κείνες που δεν έχουν απάντηση. Δεν έχει τι να σου απαντήσει αυτός που καβάλησε το ποδήλατο στις 7 το πρωί και ξεκαβάλησε την άλλη μέρα στις 7 το πρωί. Είναι η πράξη του και η σιωπή του, όμως, που δίνουν τη δική τους απάντηση. Η ποδηλασία είναι γνωστό ότι προκαλεί στον άνθρωπο συναισθήματα ευεξίας και πληρότητας. Το ποδήλατο είναι από τη φύση του εκείνο το μεταφορικό μέσο που παίρνει από τον αναβάτη τη δύναμη στα πετάλ και τον ξε...

Καλή δύναμη και γενναία καρδιά σε όλους όσους πάρουν μέρος σε κάποιο (ή κάποια) από τα μεγάλα μπρεβέ των δύο σαββατοκύριακων που ακολουθούν. Να έχουν όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι οι αποστάσεις αυτές δεν είναι τόσο πολύ θέμα ποδιών και φυσικής κατάστασης (προφανώς και είναι απαραίτητη), όσο θέμα καρδιάς και καθαρού μυαλού. Ο ποδηλάτης καλείται να αντιμετωπίσει τον εαυτό του και το μυστικό είναι να έχει προνοήσει από πριν να έχει έτοιμη τη λύση σε κάθε πρόβλημα πολύ πριν αυτό παρουσιαστεί. Ως γνωστόν, μετά τα 300 χιλιόμετρα, δεν υπάρχουν διαφορές στις αποστάσεις! Τι 400, τι 500, τι 600!

Ένα ταξίδι με ποδήλατο είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό ταξίδι. Είναι η ολοκληρωτική εμπειρία επέκτασης του εαυτού σου και των δυνατοτήτων του. Πρόκειται για βαθιά προσωπική εμπειρία, που επεκτείνει τα όριά σου προς όλες τις κατευθύνσεις, εξωτερικές και εσωτερικές. Δεν είναι μόνο ότι αποκτάς φυσικές ικανότητες, αλλά ότι παίρνεις μαθήματα από τον ίδιο σου τον εαυτό για τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολύτιμα μαθήματα δύναμης, αντοχής, ανθεκτικότητας, προσαρμοστικότητας, αυτοδυναμίας. Όσο για τις διάφορες καταστάσεις, άβολες και δύσκολες και απρόβλεπτες, που προκύπτουν εκεί που δεν τις περιμένεις μέσα στη μέση του πουθενά, μέσα στην ερημιά της νύχτας ή στη ζέστη του μεσημεριού, αυτές επεκτείνουν τη ζώνη άνεσής σου και μετατρέπουν την κάθε σου στιγμή σε μια καινούργια περιπέτεια από την οποία το μόνο σίγουρο είναι ότι βγαίνεις πιο νικητής, πιο δυνατός, πιο ικανός, πιο ευέλικτος, πιο σοφός. Κι όταν φτάσεις στον προορισμό σου είσαι ο ίδιος αλλά δεν είσαι ίδιος. Είναι το ταξίδι που σε αλλάζει. Κ...

  Άποψη του ποταμού Αχελώου από ψηλά μεταξύ των χωριών Βρουβιανά και Περδικάκι Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας. Στο έλεος του όρους και των βράχων. Αδιανόητο το τι μπορεί να συμβεί σε κάποιον που θα βρεθεί εδώ χωρίς καλή φυσική κατάσταση ή τον πιάσει η νύχτα λόγω κακού προγραμματισμού.