"Μεταξύ Πύλου και Σπάρτης..."
Το καλοκαίρι του 1995 το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας απονεμήθηκε στον ιρλανδό ποιητή Σέιμους Χήνυ. Στη λαμπερή εκδήλωση της Σουηδικής Ακαδημίας βρέθηκαν δεκάδες προσωπικότητες της τέχνης και των επιστημών προκειμένου να ζήσουν από κοντά τη μεγάλη βραδιά και να παρακολουθήσουν την τελετή. Ήταν όλοι εκεί, εκτός από τον άμεσα ενδιαφερόμενο: τον ίδιο τον Χήνυ, ο οποίος ήταν άφαντος. Άμεσα ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια αναζήτησης του ποιητή, με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της εποχής να κάνουν υπαινιγμούς ακόμα και για το εάν είναι τελικά ζωντανός, μιας και ο ίδιος είχε εξαφανιστεί από μέρες εντελώς άξαφνα και χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν για το πού θα πάει και πού θα βρίσκεται. Πιο καθησυχαστικός και ήρεμος εμφανιζόταν ο γιος του, ο Μάικλ, ο οποίος είχε τη βεβαιότητα ότι ο πατέρας του ήταν ζωντανός και μάλιστα κατά πάσα πιθανότητα θα βρισκόταν στην Ελλάδα. Έτσι έφυγε από την Ιρλανδία και ταξίδεψε εδώ προκειμένου να τον αναζητήσει. Ήταν τόσο σίγουρος και ήξερε τόσο καλά τον πατέρα ...