Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι ούτε σύντομο (θα προσπαθήσω να είναι), ούτε εύπεπτο. Απευθύνεται σε αυτόν που ενδιαφέρεται για συναρπαστικές διαδρομές στα δύσβατα μονοπάτια του ανθρώπινου ψυχισμού. Και για μια πιο μεγάλη και βαθιά ενδοσκόπηση στα άδυτα πάθη της ανθρώπινης φύσης. Ο αρχαίος Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος μέσα σε άλλες πολλές υπαρκτικές αλήθειες μας άφησε και μία ακόμα. Είπε ότι «φυσικώς και αδιδάκτως το ζώον φεύγει μεν την αλγηδόνα, διώκει δε την ήδονήν». Που σημαίνει ότι οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα, από τη φύση του και χωρίς κανείς να του το διδάξει, προσπαθεί να αποφύγει την ταλαιπωρία και επιδιώκει την ευχαρίστηση. Η αναζήτηση, λοιπόν, της ευκολίας είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Από τη φύση μας είμαστε φτιαγμένοι και προορισμένοι να την αναζητάμε και να την επιδιώκουμε και ταυτόχρονα να αποφεύγουμε όσο μπορούμε τη δυσκολία. Η διαπίστωση του Εμπεδοκλή είναι τόσο έντονα αληθινή που, ειδικά στη σημερινή εποχή, έχει πάρει χαρακτήρα μαζικό και οι κοινωνίες έχουν αναπτύξει έναν νέ...
